चिपळूण तालुका नागरी सहकारी पतसंस्थेचे संस्थापक आणि अध्यक्ष,सहकार महर्षी श्री. सुभाषराव चव्हाण यांच्या वाढदिवसानिमित्त त्यांची नात कु. स्वामिनी प्रशांत यादव हिने त्यांच्याविषयी आपल्या भावना व्यक्त केल्या आहेत…. तिच्याच शब्दात…!
आज माझ्या पप्पांचा म्हणजेच आबु पप्पांचा ७५ वा वाढदिवस.. खरे तर त्यांच्या बद्दल लिहायचं म्हटलं तरी लेखणीही अपुरी पडेल. माझा जन्म १५ जानेवारी २००४ चा तेव्हापासून ते आतापर्यंत म्हणजेच १८ वर्ष मी पप्पांचे काम जवळून पहात आले आहे. तशी घरात मी मोठी नात. लहानपणापासूनच माझे खूप लाड झाले. माझ्या पप्पांचे गाव उभळे, लहाणपणापासून मला उभळयाला जायला आवडायचे. मग मी पप्पांच्या मागे लागायचे. पप्पा आपण कधी जायंच उभळयाला? तेव्हा ते मला कधीच नाही बोलायचे नाहीत. मग मी टिटू (म्हणजे माझी आजी) आणि आबू असे आम्ही तिघे उभळयाला जायचो. माझ्या मम्मी ला तर विचारायचेच नाही. मी तिथे गेल्यानंतर मी आणि पप्पा बागेतील काजू, आंबे गोळा करायचो. बाग स्वच्छ करायचो आणि मग ते झाले की थोडा वेळ तिथे फिरुन आम्ही तिथे परत यायचो. मोठी असल्याने माझ्या कडून पप्पांच्या खूप अपेक्षा कारण त्यांचा मी लाडका “बाबा”.. लहान असताना मला “सहकार” या शब्दाचा अर्थ पण नाही कळायचा पण आपले आजोबा समाजात काहीतरी वेगळ काम करतात, लोकांना मदत करतात हे समजायचे. कारण मी कमी वेळ घरी आणि जास्त वेळ आजोबांसोबत ऑफीस मध्ये असायचे. पप्पां सोबत असताना मला त्यांच्या सोबत असणारे साबळे काका, गुढेकर काका, म्हामुणकर काका, भोसले काका, लवेकर काका हे सुध्दा माझे मित्र झाले. आता मी त्यांना मित्र या साठी म्हणते कारण आमची मैत्री ही तेवढीच आहे.
मला शाळेत किंवा कॉलेज मध्ये मित्र कमी आहेत पण माझे हे मित्र असे वयाने जरी वयस्क असले तरी मनाने तरुण असणारे आहेत. कोरोनाच्या काळात तर सगळीकडे लॉकडाऊन असल्यामुळे मी घरी आणि हया सगळयासोबत जास्त असायचे आणि तेव्हा त्यामुळे पप्पांच्या अधिक गोष्टी मला जवळून पाहता आल्या. जशी जशी मी मोठी झाले तसे मला समजायला लागलं की सर्वसाधारण माणसाला किती गरजा आहेत. मला आठवतंय जेव्हा मी पप्पांना सांगितल की मला “डॉक्टर” व्हायचं आहे, तेव्हा त्यांचा आनंद खूप वेगळा होता. खरंतर हे क्षेत्र निवडण्याच कारण पण पप्पाच आहेत. त्यांच समाजाला असलेले योगदान बघूनच मी हे क्षेत्र निवडण्याच विचार केला. आता सुध्दा जेव्हा मी सुट्टीत चिपळूणला येते ते तेव्हा मला एकच गोष्ट सांगतात की, जे क्षेत्र तू निवडल आहेस त्या क्षेत्रातून लोकांना कसा फायदा होईल, आपल्याला समाजात काय योगदान देता येईल, काय सुविधा उपलब्ध होतील ते आपण बघायच. आता सुध्दा मी ऑफीसला जाते तेव्हा कर्जाच्या मुलाखती जेव्हा पप्पा घेत असतात तेव्हा एक गोष्ट दिसून आले की पप्पा फक्त लोकाना विचारतात हप्ते भरशील नां! तुझे कर्ज मंजुर आहे! तेव्हा त्यां माणसांच्या चेहे-यावर जो आनंद असतो तो बघण्यासारखाच असतो. ते त्या माणसाची गरज आणि त्यांचा चेहरा हया वरच ते कर्ज मंजूर करतात. अशा अनेक सर्वसाधारण लोकांच्या “दुवा” त्यांचा मागे आहेत . आणि हाच विश्वास संस्थेने कमवला आहे. लोक हक्काने येतात कारण त्यांना माहितेय की त्यांच्या प्रश्नांच उत्तर चिपळूण नागरीच आहे! आपले साहेबच आहेत! “सहकार्याने सहकार करु” अशा प्रमाणे पप्पांचे काम आहे. असे म्हणायला हरकत नाही. अशा अनेक गोष्टी मी पप्पांकडून शिकत असते.
पप्पांच्या स्वभावाचे बोलायचे झाले तर त्यांना सर्व “up to date “लागतं. कामात एकदम नीट नेटकं असायलाच पाहिजे असे म्हणणे असते. जर तिथे चूक झाली तर चिडतीलही पण तेवढंच प्रेमही करतील! कारण “up to date” राहण त्यांचा स्वभावाच आहे आणि तसे वागतातही. सकाळी ९ वाजल्या पासून त्यांचा दिवस ऑफिस मध्ये सुरु होतो. रात्री ऑफीसचा डेली रिपोर्ट वाचल्या शिवाय त्यांना चैनच पडत नाही. पप्पा एकदम different आहेत. कितीही काही झालं तरीही सर्व शाखेला भेट देण्यांच सोडतच नाही. कोरोनाच्या काळात आपण सगळे घाबरलेले होतो. अशा वातावरणातही ते ऑफीसला येत होते. लोकांना भेटत होते.आम्ही किती सांगायचो तर ही ते ऐकायचेच नाही बोलायचे की बाबा मला नाही होणार कोरोना, तू किती काळजी करशील माझी पण काळजी वाटणं सहाजीकच आहे. खर सांगायचे झाले तर आता जास्तच वाटते. कारण आता पप्पांचा वय ७५ झाले आहे… त्यातुन सुध्दा ते खूप strong आहेत. मी त्यांना भेटल्यावर एकच विचारते गोळया वेळेवर घेता ना काही त्रास होत नाहीये ना, तुम्हाला काही वाटलं तर दुर्लक्ष करु नका हा ! कारण मला खूप काळजी वाटत असते. ते माझ्यासाठी सगळं काही आहेत. जे मी शब्दात नाही सांगू शकत. आमचं नातं आजोबा-नात या पेक्षा जास्त एका मित्रा सारखे आहे. त्यांना काही होत असलं वाटत असलं तरीही ते कोणालाच सांगत नाहीत पण मला सांगतात. कारण त्यांना माहित आहे की त्यांनी तर मम्मी, टिट्टू, नयना ला सांगितले तर किती टेन्शन घेतील आणि ऑफीसला जाऊच देणार नाहीत. असो पण ते मला त्यांचा मित्र समजतात हे खूप आहे माझ्यासाठी मला न चुकता पप्पा- टिटु (आजी) फोन करतात. जरा काही वेगळ वाटलं तरी मला त्यांचा आवाजातूनच कळंत. खरंतर पप्पांबद्दल लिहिणेच अपुरे पडले. आज त्यांचा ७५ वा वाढदिवस आणि अजूनही ते एकदम तडफदार आणि strong आहेत. कारण age is just number! पप्पांचे सहकारातील कार्यच अगणित आहे. त्यांचा सहकारातील काम करण्याचा जोश असाच कायम हवा, त्यांना दिर्घायुष्य लाभो ही ईश्वर चरणी प्रार्थना..! पुन्हा एकदा पप्पा तुम्हाला वाढदिवसाच्या खूप खूप शुभेच्या!!
- स्वामिनी प्रशांत यादव
